Czy ja już byłam na urlopie?

No właśnie... Podobno byłam, ale jakoś wcale tego nie czuję. Wróciliśmy do domu w poniedziałek i natychmiast robota rzuciła się na mnie: pranie, gotowanie, sprzątanie (czemu jak nikt nie mieszka, to i tak brudzi się?), szykowanie do pracy, szkoły i... ale to za chwilę. Bądźmy jednak szczerzy: trochę odpoczęłam. Może niekoniecznie wysypiałam się (dzieci), ale nie musiałam gotować, sprzątanie miałam przeważnie ograniczone do jednego pokoju, no i pracować po nocach nie musiałam. No dobra: luzy miałam. Właściwie tylko dzieci miałam na głowie, pomijając konieczność podjęcia kilku ważnych decyzji.

Do podjęcia jednej z tych decyzji zmusiła nas opiekunka Hani, która w połowie sierpnia uprzejmie poinformowała mnie (SMS-em), że nie będzie już mogła zajmować się Hanią, bo znalazła inną pracę. Szybka rodzinna narada, kilka telefonów i Hania została zapisana do przedszkola. Prywatnego, bo dziecko poniżej 3-go roku życia i to w połowie sierpnia szans na państwowe nie ma. Płacić i tak będę mniej niż opiekunce, a w towarzystwie innych dzieci powinna szybciej przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości, niż sam na sam z obcą osobą.

Decyzja o przedszkolu wiązała się z kupnem drugiego samochodu, bo z dwójką dzieci, z których każde trzeba szybko dostarczyć w inne miejsce za pomocą komunikacji miejskiej i nóg jest sztuką trudną. Nie niemożliwą, ale bardzo trudną i męczącą zwłaszcza dla dzieci. W sumie to od dłuższego czasu przymierzaliśmy się do operacji nabycia drugiego pojazdu, ale dopiero na wakacjach mogliśmy bardziej przyłożyć się do szukania. W efekcie wracaliśmy z wakacji dwoma samochodami, przy czym Pan Mąż nie pozwolił mi wracać tym nowym. Za to ja zaanektowałam go we Wrocławiu :-)

Oczywiście udało mi się troszeczkę powyszywać :-) Efekty pokażę, jak tylko "uzdatnię" zdjęcia.

Na koniec serdecznie dziękuję za wszystkie komentarze do przedurlopowej notatki. Wszystkie są przemiłe, a niektóre wręcz mnie rozczuliły - dzięki, Kasiu :-)